Od marzeń do stowarzyszenia – Małgorzata Lisowska

„Kiedy byłam dzieckiem zawsze byłam wesoła, pomimo że choroba, którą  mam sprawiała, że często chodziłam „poobijana”, na skutek upadków często doznawałam kontuzji, a mimo to zawsze myślałam pozytywnie. Nigdy się nie poddawałam, pomimo że pobyty w szpitalach nie należały do przyjemnych.”

*

„Świat w którym żyję jest pełen wrażeń, doznań, miłych przygód,

Kiedy wchodzę do mego ogrodu, są tam kwiaty, które pragną mej obecności, czułości, miłości,

Z każdym dniem oczekują mego przyjścia …

Podziwiam je, one patrzą na mnie swoimi niewidocznymi oczyma, szeleszczą na wietrze ich liście,

Ja je dotykiem witam, kolory ich są pastelowe, co świadczy o ich radosnym usposobieniu.

W ogrodzie między alejkami jest ławka, na którą każdego dnia siadam;

Podziwiam z niej niesamowite kolory tęczy, które wpatrują się we mnie,

Nie odchodzę, tylko nadal czekam, aż ktoś usiądzie obok mnie i zacznie podziwiać to co ja teraz …

Stając się moim towarzyszem na dobre i na złe;

Czy to ten…? Pytam siebie;

Nie – ten odchodzi, nie pyta się o nic, nie widzi tego co ja, nie rozumie po co ja tu jestem, po co tu żyję – na tym świecie.

Może ten mnie zrozumie? Nie czekam na tego, który kocha sam siebie, tylko na tego, który uwielbia sok bananowy i czekoladę, który rozumie ludzkie potrzeby i jest zwykły, normalny …

Potrafi śmiać się, podziwiać urok osobisty innych, kocha dzieci i uwielbia się z nimi bawić (…).

Życie przemija, czas nieustannie płynie,

Chcę się stać częścią Twojego życia …

Znalazłam Cię – jesteś tu i na zawsze,

Bądź sobą i nigdy na silę się nie zmieniaj,

Podziwiaj ze mną to co piękne, nieprzemijające,

Uśmiechaj się każdego dnia…

A ty czego chcesz? Zapytałam.

Bądź moją nadzieją, wspieraj mnie w potrzebie

To ja WIARA, NADZIEJA, MIŁOŚĆ KTÓRA NIGDY NIE PRZEMIJA

Bez względu na nasze przekonania i usposobienie.”

Małgorzata Lisowska

W załączeniu esej Małgorzaty Lisowskiej– OD MARZEŃ DO STOWARZYSZENIA.